کد مطلب:5408 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:128
نام های پیامبردر قیامت
پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله در این باره چنین فرمود:
من را در قیامت «حاشر» خواهند نامید، زیرا كه زمان امت من به حشر متصل است.
من را «موقف» نامید، زیرا كه من مردم را نزد خدا به حساب می دارم.
من را «عاقب» نامید، زیرا كه من عقب پیغمبران آمدم و بعد از من پیغمبری نیست.
منم رسول رحمت و رسول توبه و رسول ملاحم؛ یعنی جنگ ها.
منم «مقفی» كه از قفای انبیا مبعوث شدم.
منم «قثم»، یعنی كامل و جامع كمالات.
پروردگار بر من منّت گذاشت و چنین فرمود:
ای محمّد! من هر پیغمبری را به زبان امت او فرستادم و بر اهل یك زبان فرستادم و تو را بر هر سرخ و سیاهی مبعوث گردانیدم و تو را یاری دادم به ترسی كه از تو در دل دشمنان تو افكندم و هیچ پیغمبر دیگر را چنین نكردم.
غنیمت كافران را بر تو حلال گردانیدم و برای احدی پیش از تو حلال نكرده بودم، بلكه می بایست غنیمت ها كه از كافران بگیرند، بسوزانند.
عطا كردم به تو و امت تو گنجی از گنج های عرش خود را كه آن سوره فاتحه الكتاب و آیات آخر سوره بقره است.
برای تو و امت تو جمیع زمین را محل سجده و نماز گردانیدم، بر خلاف امت های گذشته كه می بایست نماز را در معبدهای خود بكنند.
خاك زمین را برای تو پاك كننده گردانیدم.
«الله اكبر» را به تو و امت تو دادم، و یاد تو را به یاد خود مقرون كردم، كه هرگاه امت تو مرا به وحدانیت یاد كنند، تو را به پیغمبری یاد كنند، پس طوبی برای تو باد ای محمّد و برای امت تو. [1]
من را در قیامت «حاشر» خواهند نامید، زیرا كه زمان امت من به حشر متصل است.
من را «موقف» نامید، زیرا كه من مردم را نزد خدا به حساب می دارم.
من را «عاقب» نامید، زیرا كه من عقب پیغمبران آمدم و بعد از من پیغمبری نیست.
منم رسول رحمت و رسول توبه و رسول ملاحم؛ یعنی جنگ ها.
منم «مقفی» كه از قفای انبیا مبعوث شدم.
منم «قثم»، یعنی كامل و جامع كمالات.
پروردگار بر من منّت گذاشت و چنین فرمود:
ای محمّد! من هر پیغمبری را به زبان امت او فرستادم و بر اهل یك زبان فرستادم و تو را بر هر سرخ و سیاهی مبعوث گردانیدم و تو را یاری دادم به ترسی كه از تو در دل دشمنان تو افكندم و هیچ پیغمبر دیگر را چنین نكردم.
غنیمت كافران را بر تو حلال گردانیدم و برای احدی پیش از تو حلال نكرده بودم، بلكه می بایست غنیمت ها كه از كافران بگیرند، بسوزانند.
عطا كردم به تو و امت تو گنجی از گنج های عرش خود را كه آن سوره فاتحه الكتاب و آیات آخر سوره بقره است.
برای تو و امت تو جمیع زمین را محل سجده و نماز گردانیدم، بر خلاف امت های گذشته كه می بایست نماز را در معبدهای خود بكنند.
خاك زمین را برای تو پاك كننده گردانیدم.
«الله اكبر» را به تو و امت تو دادم، و یاد تو را به یاد خود مقرون كردم، كه هرگاه امت تو مرا به وحدانیت یاد كنند، تو را به پیغمبری یاد كنند، پس طوبی برای تو باد ای محمّد و برای امت تو. [1]
[1] علل الشرايع ص 128 ؛ خصال ص 425 ؛ معاني الاخبار ص 51 .